Στις 7/6/2006 στο κείμενο για τις καταλήψεις που στείλαμε στα ανώτατα ιδρύματα περιγράφαμε τον ρόλο του Καραμανλή ως εξής: «Το κίνημα όμως το υποστηρίζει και η ηγεσία του κυβερνητικού κόμματος. Η ΔΑΠ, η μεγαλύτερη παράταξη μέσα στα πανεπιστήμια, καθοδηγημένη από τον διπρόσωπο Καραμανλή που με το ένα χέρι βοηθάει την Κουτσίκου και με το άλλο την μαχαιρώνει, απείχε από τις ψηφοφορίες για την κατάληψη για να τις διευκολύνει. Άφησε λοιπόν να σχηματιστούν οι πλειοψηφίες και επιστρέφει σήμερα διαφωνώντας με «σεβασμό» στην αντίθετη άποψη. Τελικά, πρόκειται για ένα βαθύ καθεστωτικό κίνημα, το δεύτερο στην εκπαίδευση, που υποστηρίζεται και από τις τέσσερις κομματικές ηγεσίες.... Το τι θα υιοθετηθεί από αυτές τις προτάσεις στον νόμο πλαίσιο εξαρτάται από τον συσχετισμό των δυνάμεων ανάμεσα στην ανατολικού τύπου γραφειοκρατία που εκφράζει τις τέσσερις κομματικές ηγεσίες από τη μια μεριά και στις προοδευτικές παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας από την άλλη, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται σήμερα ορισμένα τμήματα, τα πιο σύγχρονα και παραγωγικά της πολιτικά αδύναμης αστικής τάξης του ιδιωτικού κεφαλαίου. Ο Καραμανλής θα αφαιρέσει ανάλογα με τη δύναμη του αντιδραστικού κινήματος τα περισσότερα θετικά σημεία των προτάσεων των πρυτάνεων και του ΕΣΥΠ με την υποστήριξη και των άλλων τριών ηγεσιών. Η ψήφιση στην βουλή θα γίνει κάτω από το βάρος της «εξέγερσης» στην εκπαίδευση που θα λογαριάζεται δόλια από τις ηγεσίες σαν η γνήσια έκφραση του εκπαιδευτικού κόσμου.»
Τελικά ο Καραμανλής απέσυρε το νομοσχέδιο υποστηρίζοντας αόριστα την ανάγκη μιας μεταρρύθμισης και η υπουργός παιδείας έμεινε να δηλώνει ότι δεν ξέρει πότε θα συζητηθεί. Τα παιδιά δεν βγήκαν τώρα στους δρόμους! Τους είπαν ότι νίκησαν. Νίκησαν όμως προς το παρόν όχι την συντριπτική πλειοψηφία του λαού, την πεταγμένη στο περιθώριο, που αντιλαμβάνεται την βαρβαρότητα του αντιδραστικού κινήματος γι’ αυτό και υποστηρίζει την μεταρρύθμιση της Κουτσίκου, αλλά την μειοψηφία της κάπως φιλελεύθερης αστικής τάξης, την καταπιεσμένη κυρίως μέσα στη ΝΔ αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, που υποστήριζε την μεταρρύθμιση. Αυτό το σύγχρονο παραγωγικό κομμάτι της αστικής τάξης διστάζει να συγκρουστεί με το φιλοανατολικό τμήμα της και την φαιοκόκκινη πολιτική του γιατί δεν έχει χαρακτήρα ή γιατί δεν έχει καταλάβει τι γίνεται.
Η τακτική του Καραμανλή είναι όμοια με την τακτική του Σημίτη στην μεταρρύθμιση του Αρσένη. Και οι δυο μεταρρυθμίσεις είχαν στόχο τους την έξοδο της παιδείας από την βαρβαρότητα, να αποσπάσουν δηλαδή την εκπαίδευση από τον καταστροφικό έλεγχο της φαιοκόκκινης γραφειοκρατίας. Ειδικά η μεταρρύθμιση του Αρσένη με την αξιολόγηση των καθηγητών της μέσης εκπαίδευσης από εξωτερικό σώμα αξιολογητών, καταργούσε την καθημερινή άτυπη αξιολόγησή τους από την κρατικοκομματική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, καταργούσε άμεσα δηλαδή και με ένα βήμα τον έλεγχο αυτής της γραφειοκρατίας πάνω στους καθηγητές.
Και οι δύο πρωθυπουργοί έδρασαν σαν πολιτικοί ηγέτες του τετρακομματικού μετώπου και όχι σαν υπεύθυνοι του κυβερνητικού τους προγράμματος. Και οι δύο απαγόρευσαν στα κυβερνητικά και τα κομματικά τους στελέχη να υποστηρίξουν την μεταρρύθμιση και τον υπουργό και ταυτόχρονα καθοδήγησαν τις κομματικές συνδικαλιστικές τους παρατάξεις είτε να συμμετέχουν στο μεγαλύτερο βαθμό στο αντιδραστικό κίνημα, είτε να απέχουν από τις διαδικασίες για να αφήνουν ελεύθερο το δρόμο.

Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΥΠΟΣΚΑΠΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ

Όπως είναι γνωστό σε μερικές σχολές το Ιούνη η ΔΑΠ ψήφισε ακόμα και τις καταλήψεις. Ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Γ. Παπανικολάου και ο γραμματέας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Δ. Βολουδάκης στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν στις 21-6 υποστήριξαν μεταξύ άλλων: «Πανεπιστημιακό άσυλο: Η ΔΑΠ διαφωνεί με την άρση του ασύλου σε περίπτωση αυτόφωρου πλημμελήματος» (Ελευθεροτυπία, 21-6). Δέκα μέρες αργότερα τα «τάγματα εφόδου» που υποθάλπονται από τους ψευτοαριστερούς έκαναν μπούκα στη συνεδρίαση της Συγκλήτου του Οικονομικού Πανεπιστημίου και με την απειλή της βίας υπαγόρευσαν στη Σύγκλητο τις αποφάσεις τους. Στον καθηγητή Βασάλο, που αντιστάθηκε, έσπασαν το γραφείο του και τον απείλησαν με την γνωστή μέθοδο των ταγμάτων εφόδου να γράφουν τις απειλές στους τοίχους.
Η Καθημερινή, που εκφράζει ένα κομμάτι της φιλελεύθερης αστικής τάξης και υποστήριξε το προσχέδιο του νόμου για τα ΑΕΙ, στις 24-6 περιγράφει τις αντιθέσεις στο υπουργικό συμβούλιο ως εξής: «Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τις μακρές συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα, το Yπουργικό Συμβούλιο εμφανίζεται περίπου μοιρασμένο τις εκτιμήσεις του. Αρκετοί, κυρίως οι μετέχοντες στην Kυβερνητική Επιτροπή, συνυπέγραψαν την απόφαση για αναβολή κατάθεσης του νομοσχεδίου για το φθινόπωρο…Με τη θέση αυτή αντιδρούν πολλοί άλλοι υπουργοί, οι οποίοι εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι η αναβολή συνιστά πλήγμα, καθώς αφενός αποστέλλει μήνυμα υποχωρητικότητας και αφετέρου αποδυναμώνει την επιχειρηματολογία υπέρ της αναγκαιότητας αλλαγών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ακόμη και με ανατάραξη του τέλματος και με ανατροπή προνομίων συγκεκριμένων ομάδων».
Η Καθημερινή πάλι στις 2-7, και ενώ οι καταλήψεις έχουν πια σταματήσει, υιοθετεί τώρα την γραμμή της ακαταλληλότητας της Κουτσίκου στη θέση του υπουργού :
«Η έως τώρα θητεία της κ. Μαριέττας Γιαννάκου εξασφαλίζει ότι το Σεπτέμβριο η αντιπαράθεση με πανεπιστημιακούς και φοιτητές θα συνεχιστεί. Όχι για λόγους ουσίας, αλλά εξαιτίας του τρόπου που πολιτεύθηκε η υπουργός…Κι αυτό πρέπει πρώτα να το σκεφθεί η ίδια η κ. Γιαννάκου. Η παραμονή της στην ηγεσία του υπουργείου δεν είναι πλέον για το καλό της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, την οποία τόσο ανάγκη έχει ο τόπος...».
Η Ελευθεροτυπία, που εκφράζει σχεδόν αυτούσια τη γραμμή του Συνασπισμού και που ήταν από τους φανατικότερους υπερασπιστές των καταλήψεων, γράφει στις 3-7 ότι: «Υπουργοί και στελέχη της Ν.Δ: 1. Συνεχίζουν να της ασκούν κριτική για τους χειρισμούς της, αν και σε πιο χαμηλούς τόνους. 2. Αν και αναγνωρίζουν ότι η μεταρρύθμιση στην Παιδεία συγκεντρώνει αρκετές θετικές γνώμες, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αγωνιούν για τον Σεπτέμβριο, πώς θα χειριστεί τα θέματα της Παιδείας παραμονές των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών.»
Ο Καραμανλής μένοντας επίτηδες μακριά από όλα αυτά, αφήνοντας την Κουτσίκου χωρίς καμιά δήλωση υποστήριξης όλη αυτήν την περίοδο που αυτή βαλλόταν από τα ΜΜΕ και τα τηλεοπτικά παράθυρα, και χωρίς εντολή στα κομματικά στελέχη να στηρίξουν στα τηλεοπτικά παράθυρα το προσχέδιο, δηλώνει στο φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ: «Συνεχίζουμε το διάλογο με όλους για να συνθέσουμε τη μέγιστη κοινή συνισταμένη», διευκρίνισε ο κ. Κ. Καραμανλής, προσθέτοντας, ωστόσο, ότι απόφαση της κυβέρνησης είναι «να μην υποταχθεί σε κατεστημένες αντιλήψεις και δογματισμούς», «συντηρητικές νοοτροπίες» και «κομματικές σκοπιμότητες» (Καθημερινή, 15-7).
Η «μέγιστη κοινή συνισταμένη» ή ο «σεβασμός στην αντίθετη άποψη» δεν σημαίνει παρά την υποταγή του υπουργείου παιδείας στους ΚΚΕ-ΣΥΝ ή ακόμα συμμόρφωση στην πράξη με το βασικό αίτημα του φαιοκόκκινου μπλοκ για έναρξη του διαλόγου από μηδενική βάση.
Ταυτόχρονα και σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού η Κουτσίκου δέχεται βολές κατά ριπές από δημάρχους, νομάρχες, τους καταληψίες και τους υποστηριχτές τους, δηλαδή από όλο το τετρακομματικό μπλοκ της καθυστέρησης, εξαιτίας της καθιέρωσης της βαθμολογικής βάσης του 10 για την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ καθώς και για τη συγχώνευση τμημάτων ΤΕΙ λόγω έλλειψης φοιτητών.
Μετά από όλα αυτά η Κουτσίκου αναδιπλώνεται και δηλώνει ότι θα συνεχιστεί ο διάλογος με όλους τους φορείς για ένα νομοσχέδιο που τα βασικά του σημεία είχαν δει το φως της δημοσιότητας και που εξαιτίας του ξεσηκώθηκε ένα ολόκληρο αντιδραστικό κίνημα για δύο περίπου μήνες! Έτσι ξεκίνησε στη Βουλή ο διάλογος μεταξύ του υπουργείου και των κοινωνικών φορέων, αλλά στην πραγματικότητα μόνο τα κομματικά στελέχη της ΝΔ πήγαν τηρώντας τα προσχήματα και για να μην αποκαλυφθεί ο ρόλος τους όλο το προηγούμενο διάστημα. Άλλωστε ο βασικός σκοπός είχε πια επιτευχθεί. Το προσχέδιο είχε αποσυρθεί και η καρέκλα της υπουργού είχε το δέον ροκανιστεί.
Φθάνοντας στις αρχές του κρίσιμου μήνα Σεπτέμβρη και ενώ όλοι προφήτευαν από το τέλος του Ιούνη το ξαναφούντωμά τους, επικρατεί «άκρα του τάφου σιωπή»! Η πανεπιστημιακή ζωή κυλά πάλι στους κανονικούς προ των καταλήψεων ρυθμούς. Όλα είναι όπως πριν.
Τι είχε συμβεί;
Η απάντηση βρίσκεται σε δύο συνεντεύξεις τύπου. Η πρώτη είναι του προέδρου του ΕΣΥΠ Βερέμη στις 23-8 μετά από συνάντησή του με τον Καραμανλή. Είπε λοιπόν, μεταξύ άλλων, ο κ. Βερέμης:
«Είχαμε μια συνάντηση με τον Πρωθυπουργό για το θέμα της μεταρρύθμισης στην Παιδεία. Επεδίωξα να τον δω για να του πω τις απόψεις της Επιτροπής για την Ανωτάτη Παιδεία…Ο Πρωθυπουργός δεν μου είπε ποιες είναι οι προθέσεις του για το πότε θα γίνει η μεταρρύθμιση. Μου είπε ότι είναι αποφασισμένος να κάνει τη μεταρρύθμιση. Για το πότε δεν εκφράστηκε. Δεν μου το είπε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Διαφοροποιήσεις θα γίνουν από τις αρχικές εξαγγελίες; Τι σας είπε γιαυτό;
Θ. ΒΕΡΕΜΗΣ: Δεν εξέφρασε άποψη γιαυτό. Είπε ότι βεβαίως κατ΄ αρχήν συμφωνεί με το προσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας».

Ο Καραμανλής λοιπόν δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση ούτε για το πότε θα κατατεθεί το νομοσχέδιο, ούτε για το αν θα γίνουν αλλαγές και ποιες σε αυτό. Λεει μόνο ότι είναι υπέρ της μεταρρύθμισης, αλλά δεν ξεκαθαρίζει υπέρ ποιας μεταρρύθμισης. Αυτής που κατέθεσε το κόμμα του ή αυτής που θέλουν ο Συνασπισμός και το ΚΚΕ. Δηλαδή ούτε ξεκάθαρα κατά, αλλά ούτε και ξεκάθαρα υπέρ του προσχεδίου. Ουσιαστικά αφήνει ακάλυπτη την υπουργό παιδείας, αλλά ταυτόχρονα δεν την καταδικάζει. Παίζει το γνωστό παιχνίδι του κέντρου που είναι και με τον ένα και με τον άλλο. Ο Καραμανλής ανάλογα με τους συσχετισμούς των δυνάμεων θα πάρει την κρίσιμη ώρα θέση. Στην πραγματικότητα περιμένει τη παραπέρα φθορά της Κουτσίκου για να την διώξει, εκτός αν υποκύψει στη γραμμή των ΚΚΕ-ΣΥΝ.

Τα πράγματα ξεκαθαρίζουν ακόμη περισσότερο λίγες μέρες αργότερα στις 3-9, στη συνέντευξη της υπουργού Παιδείας στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, της οποίας παραθέτουμε ένα απόσπασμα:
«Δημ.: Ας πάμε στα ΑΕΙ, ο διάλογος για τον νόμο-πλαίσιο πώς πάει; Με ποιον τρόπο θα γίνει η διαβούλευση με τους φοιτητές;
Κουτσίκου: Προσωπικώς ζήτησα να έρθουν στη Βουλή και οι καταληψίες, παρότι υπήρχαν πολλές ενστάσεις από διάφορες πλευρές.
Δημ.: Πότε θα κατατεθεί ο νόμος;
Κουτσίκου: Θα εξαντλήσουμε το διάλογο. Δεν μπορώ να σας πω χρόνο.
Δημ.: Πριν από το τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς, υποθέτω.
Κουτσίκου: Ούτε αυτό μπορώ να σας το πω. Θα εξαντλήσουμε τα όρια».
Δημ.: Κριτική περί χειρισμών δεχθήκατε κι εκ των έσω. Πώς κρίνετε αυτές τις αντιδράσεις στελεχών της Ν.Δ.;
- Εγώ δεν γνωρίζω καμία αντίδραση στελεχών της Ν.Δ. Οι προτάσεις για την αλλαγή στο θεσμικό πλαίσιο των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα της κυβέρνησης που έχει εγκρίνει ο ελληνικός λαός. Τα περί χειρισμών που αναφέρονται σε διάφορα έντυπα είναι η γνωστή και συνήθης δικαιολογία που εφευρίσκουν πάντα οι «επιτήδειοι ουδέτεροι». Οι οποίοι στο αφτί μάς λένε «προχωρήστε γρήγορα όλες τις αλλαγές» και δημόσια ισχυρίζονται ότι φταίνε οι διαδικασίες και οι χειρισμοί.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και στη δεύτερη συνέντευξή της στο Βήμα στις 17-9. Ουσιαστικά ούτε και η ίδια ξέρει πότε θα κατατεθεί το επίμαχο νομοσχέδιο παρά μονάχα ότι θα συνεχιστεί ο διάλογος. Μάλιστα άλλαξε και το όρο μεταρρύθμιση. Μίλησε για «αναγκαίες προσαρμογές».

21/9/2006